Vazgeçiş.. Şiiri - Özgül Özyılmaz

Sen; kendi yolunda ilerleyen bir yolcu,
Ben ise; dönmeni bekleyen bir garip hancı..

Anne sevgisine, baba şevkatine muhtaç bir çocuk gibi
Huysuzlanan, şirinlikler yapan,
İçindeki yalnız bırakılışa rağmen, inatla bacaklarına dolanan..
Seni çekiştiren, vızıldayan bir çocuk.
Kah tebessümle, kah azarla,
Kah biraz duraksayarak vakit ayırmanla yetinen
Belki bu kez benimle gerçektn ilgilenir,
Beni anlar diye umutla bekleyen,
Sevgine-ilgine muhtaç yaralı bir yürek..

Ama görünen o ki,
Bu çaresizliğin çaresi sen değilsin
Asla da olmayacaksın..