Vazgeçiş Şiiri - Mehmet Ali Kadakal

İnsanlar vardır kör
Gözleri de vardır üstelik
Hem güzel mi güzel
Ama göremezler verdiklerini
Kırarlar önlerine ne koyarsan
Daha yok mu derler sonra
İsterler neyin varsa
Kırılacak bir şeyin kalmadığında
Vazgeçersin vermekten

İnsanlar vardır sağır
Kulakları da vardır üstelik
Duymazlar bağırsan da boş
Duymazlar çağırman da boş
Gelmezler gittikleri yerden
Sesinin yankısı bulur seni
Beklemekten vazgeçersin
Ve vazgeçersin söylemekten

İnsanlar vardır konuşmaz
Dilleri de vardır üstelik
Sesler çıkarır yabancı, tuhaf
Soruların sahipsiz kalır
Anlaşılanlar da ancak
Acıtmak içindir içini
Acıları anlamlandırırsın
Cevapları kendinde bulursun
Vazgeçersin sormaktan

İnsanlar vardır sevmez
Kalpleri de vardır üstelik
Bir ömür taşırlar içlerinde
Dokunmak istersin bazen
Kendi kalbinde diğer elin
Vazgeçtiğinden konuşmaktan
Bir yol ararsın anlatmak için
İçindekileri dokunarak
Buza keser ellerin, ayazda
Soğumuştur kalpler
Isıtamadığında ellerini bir gün
Ve dokunmak istemediğinde
Hiçbir kalbe artık
Vazgeçersin sevmekten