Vazgeçilmiş Tövbe Şiiri - Arzu Zor

Kutsal kitaba yemin gibi öğrendim aşka el sürmemeyi
Kaç gözyaşıyla dualadım kendimi
Kaç meleği şahit ettim
kaç yemine ruh verdim
Kaç tövbeye adak yüreğimde
Hatırlamadığım zamanların namazlarını kılarken
İtaati bilen aşklar yarattım

Böyle bir yangını hayal etmeden
Kaç lambayı kırdım içimde ben
Bir kurgu, bir yanılgı
Bir yaşanmayan bir olmayan
Islak bir alev
Böyle bir yangın bırakır mı ardından

İçimde bir cehennem yanıyor
Bir okyanus kaynıyor
Bir aşkım, bir kurşunum
Benim siyah vahşi atlarım
Çocuklarım
Burada herkes yanıyor

Tüm günahkar kullar gibi
Ben gidiyorum ardıma bakmadan
Kimseyi kurtarmadan