Gönlümün kaderinin bir oyunuydu bu bana ya da beni sensizliğe gömmek isteyen yalnızlığın oyunu. Biliyordum gönlümün senden vazgeçmeyeceğini ama bir şeyi unutmuştum; gönlüme hapsettiğim insanın yani senin bir gün oradan gideceğini. Sensizliğin en büyük ceza olduğunu unutmuştum. Hayata küskünlüğüm yine mi başlayacak? Yine yalnızlıkla dost olmak zorunda mı kalacağım? Yine sensizliğe mi gömüleceğim? Yine yıldızlara mı anlatacağım sensizliğin acısını? Oysa ben seni anlatmak istiyorum gökyüzünün derin maviliklerine, sensizliği değil. Ne gökyüzünün güzelliği ne de yıldızların parlaklığı vazgeçirebilir beni senden. Çünkü ben ismini kazıtmışım sevgimle yüreğime. Kalbim hala seni arıyor sensizlikte ve hep bu sözü haykırıyor:’AFFET AFFET…’
Serhat OkKayıt Tarihi : 8.2.2007 19:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!