Vazgeçilmezime Şiiri - Doğukan Erdinç

Mutluluğu kendinde hapsetmişsen suçlu ben değilim.
Sensiz geçmiyorsa zaman, beni sensizliğe mahkum edemezsin.
Öylece vazgeçemezsin toprak olduğun fidanından.

Suçluysam mahkum et gardiyanım ol.
Üzdüysem kan damlat gözlerimden.
Çıkmıyor senden başka yere hiç bir yol.
Sürgün edeceksen çıkmaz sokağim ol.

Sonu yok ne yapsam da sensiz bitiğim.
Sensiz her yerde yitiğim.
Eğer gideceksen benden.
Söyle ben de gideyim gittiğin yolları.
Her dair rastlantım ol.

Bilmezdim kan damlayan ellerimle.
Katilimi sarmak istemek nedir.
Öldür beni ama sarıl yine de.
Seninle son nefeste olmakda güzeldir.

Bilmezsin ben ağlak hırçin çocuğum.
Vazgeçmem düşünmekten özlemekten seni.
Dikenli yollarda da tükense yolcululuğum.
Usanmam adım adım yürümekten seni.

Gün gelir bir elveda kadarda değerim kalmazsa.
Bütün elvedaları yaşarım yine tek tek.
Senden ayrılmaksa kaderimin yolu.
Ayrılmaktan vazgeçemem sonsuza dek.