Ne çok anımız birikmiş,
o kısacık ömür gibi günlerde.
Akşam bir anıyla uyuyor,
sabah bir anıyla uyanıyorum.
Bulutları izliyorum
yüzünü görüyorum.
Güneşi görünce sıcağı
sevmediğini hatırlıyorum.
Çocukları görünce
onları sevdiğin aklıma geliyor.
Bir 'Efendim...' deyişin vardı
sonrasını getiremiyorum.
Devamını getirmene
ömrümü feda edebilirim.
Özlüyorum.
Hasretle, aşkla
her daim seni arıyorum.
Kaç zaman geçti; ama
hâlâ ellerin avucumda gibi.
Hâlâ gözlerin
karşımda canlanıyor.
Sesin, gülüşün
kulağımda çınlıyor.
Sen benim gözyaşım,
sen benim eksik parçam,
sen benim vazgeçilmezimsin.
Kayıt Tarihi : 27.10.2018 22:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
28 MAYIS 2018 PAZARTESİ
![Savaş Barha](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/27/vazgecilmezim-55.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!