Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ne temmuz sıcakları gördüm.
ve karakışta ayazlarda kaldım.
Bir yanım donarken,
Sevgiden yana hep yandım.
Sandım ki ben uslandım.
Ve her şey bitti sandım.
meğer ben yanılmışım.
Şimdi sen sardın yosun yerine,
tüm benliğimi.
sım sıcak damla damla aktın.
Can damarıma giriverdin.
Daha dün imkansız ve zor iken.
Şimdi sen oldun.
Ceylan gözlüm sen.
Benim vazgeçilmezim.
_________________________
Samimi yürek sesinizi içtenlikle tebrik ediyorum, değerli üstadım..
Tam puanımla..
Saygı ve Selamlarımla..
HÜSEYİN ÇUBUK
ve karakışta ayazlarda kaldım.
Bir yanım donarken,
Sevgiden yana hep yandım.
Sandım ki ben uslandım.
Ve her şey bitti sandım.
meğer ben yanılmışım.
Şimdi sen sardın yosun yerine,
tüm benliğimi.
sım sıcak damla damla aktın.
Can damarıma giriverdin.
Daha dün imkansız ve zor iken.
Şimdi sen oldun.
Ceylan gözlüm sen.
Benim vazgeçilmezim.
sevda girmeye gorsun yurege ne bahar taniyor ne sonbahar. Saygin Kaleminizi kutluyorum Sayin Yuka Tek kelime ile harika bir siirdi yine.. Saygilar. 10+ant.
GÜZEL YÜREĞİNİZDEN DÖKÜLEN BU GÜZEL ŞİİR İÇİN TEŞEKKÜRLERRRR....SAYGILARIMLAA
SAIR DOST KULARIM KALBIN SIIR OLSUN SEVDAN MAVIDE BOYVERSIN EYVALLAH
Bir sevda çiçeği her renkte açar ki güzelliği ne diyecek yok yürek sesleri çoğalır şaiirin kelamında başarılar dilerim.
KAVUŞMANIZ TEMENİSİYLE KUTLUYORUM ŞİİRİNİZİ....SELAMLAR DOST
Daha dün imkansız ve zor iken.
Şimdi sen oldun.
Ceylan gözlüm sen.
Benim vazgeçilmezim.
Kaleminize sağlık.tebrikler.
Vazgeçilmezini iyi anlatmışsın fakat şir tadına gelmesi için bir daha bir daha bu şiir üzerinde kafa yorman lazım. Bizlerle paylaştığın için teşekkürler ama ben senden bunun üzerinde emek sarfedilenini bekliyorum. Sen yaparsın.
Güzel bir şiir okudum, teşekkürler şair.......sağ ol.
Selam ve muhabbetim ile
Kutluyorum. Anlatım özgün; fakat 'taşlaşmış yüreğim', 'yosun tutmuş' yüreğim imgelerinin tekrarı şiire zarar vermiş. 'olacak mı' şeklinde yazalım. Kandiliniz mübarek olsun. Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 31 tane yorum bulunmakta