Vazgeçilerek Ölünür! Şiiri - Yunus Temiz 2

Öpüyor kalemim ak kağıdı alnından
Kırdılar seni en menfi hülyalarından öylesine
Bin doğrulamamış kötürüm yarınlarınla
Ağlamışsın her mevsim yokluğun mezar taşına.

Dayan! Basiretini bağlamasın ufunetli karanlıklar
Diren! Seni yenmesin evhamlı yeisler,
Bağla belini tevekkül vahalarına bu da geçer!
Kalk ayağa ! Ancak yorulunca ölür atlar.

Sen şah damarını yoklar gibi bakışınla şu dünyanın
Sen yarınların hülyalarını süsleyen kudretsin
Biz güçlüyüz her engelden ve zamandan
Tanrı dağlarını bırak vazgeçmekler süslesin.

İnsan bir kez vurulur ama o acı onu büyütür
Küllerinden doğan tüm ankalar şahit
Aleme sultan olan davalar böyle yürür
Haydi sen de korkunun üzerine git.

Bizler şaha kalkan atlar gibi göğereceğiz
Yeleleri bir flama gibi dalgalanacak
Korkak tüm ölü topraklarında cesaret büyüyecek
Ardımızdan tüm zafer şarkıları haykıracak...