Vazgeçilen Sevgiliye Mektup - 3

Bir nam verdiğim tek kişiye

İlkbahar’ıma

Merhaba aşkım;

Sensiz sessizim sevdiğim dilim lâl oldu
Düşüncelerim kara bir kuytuda hapis
Kalemimden kan damlıyor her kelimede
Ya kendimi öldürüyorum satır satır ya da seni
İçim gidiyor sesini duyayım da aydınlansın düşünceler diye
Konuşamıyorum
Anlatamıyorum
Kimselere neden geceleri uyumaktan korktuğumu
Veya uyusam bile neden rüzgâr sesine sıçrayarak uyandığımı
Sokaklarda yürürdük yol bitmesin diye dua ederdim
Şimdi kötürüm oldu hayallerim penceredeyim
Seni bu kadar severken git dedim
Seninle beraber hayatı da beraberin de gönderdim
Şimdi ben kimlere vereyim de kırsın kalemimi
Anladım benimde cezam yalnızlığım olacak
Sensiz geçirilecek bir ömrün ardından
Yapayalnız ve çaresiz bir mezar olacak