Vazgeçersin Şiiri - Sema Nur Ok 2

Bazen vazgeçersin. Herkesten ve herşeyden.
Uzaklara gitmek istersin,Başka yerlere kaçmak.
Kimseyle konuşmak,kimseyi görmek istemezsin.
Kurduğun hayallerden,verdiğin sözlerden vazgeçersin.

Ne başarmaya gücün kalır ne de oldurmaya.
Bir iki defa kendini kandırır yeniden denersin.
Çok geçmeden anlarsın olmayacağını,olduramayacağını.
Keşke dersin,keşke bende herkes gibi olabilsem.

Otursam bir köşeye insanları izlesem.
Hiçbirşey düşünmeden,hiç düş kurmadan.
olur mu diye ümit etmeden.
Yorulursun,kendini suçlamaya başlarsın.

Umut ettiğin için,emek verdiğin için.
Gerçekleşmemesine rağmen hayallerinin peşinden koştuğun için kocaman bir boşluk oluşur,tam kalbinin üzerinde.
Karanlık,siyah bir boşluk.
Doldurmak istedikçe içini acıtan,yüreğini sızlatan.

Sonra yatağına girip,yorganı üzerine çekersin.
Vazgeçtim dersin.Bugün herkesten ve herşeyden vazgeçtim.
Bazen vazgeçersin. Kurduğun bütün düşlerden,verdiğin bütün sözlerden.
Biriktirdiğin bütün hayallerden tek tek vazgeçersin...