Vazgeçer mi? Şiiri - Ömer Faruk Kobul

Vazgeçer mi yağmur, şemsiye açılınca?
Kaçar mı kır çiçekleri, onları koparınca?
Hiç küser mi kelimeler, kitaplarda unutulunca?
Susar mı hiç bülbül, gülden cevap alamayınca?
Çayırlarda coşan bir küheylan, hiç “dur” denir mi ona şahlanınca?
Kesilir mi gül bağından, bülbül güle bağlanınca?
Ne vaktinden önce doğar güneş, ne vaktinden sonra ay.
Önce yanmak gerekir, evvela kül olmak.
Her şeye rağmen, sustukça azalır, sevdikçe çoğalır insan.
Ve mavidir gece, mavinin en son tonudur,
Bir denize de açılır, yârin gözlerine de.
Bu koyu mavide zordur, sabaha ermek.
Önemli olan sevmek...
Geceyi, yolları, bulutları...
İnsan sevdiğinden vazgeçer mi?