Vazgeçemiyorum Gülüm… Şiiri - Haluk Özdeniz

Buralarda yaptığım tek şey seni düşünmek,
Birde yaşamaya, nefes almaya çalışmak…
Nereye gitsem ne yapsam bilemiyorum,
Hep soruyorum kendime, ne yaptım diye,
Bir sevdamı, yürek yarasımı çözemiyorum.
O şarkıyı her defasında tekrar dinliyorum.
Geçtiğin sokaklardan geçiyor seni arıyorum.
Hayaller kuruyorum, çarelerİ bulamıyorum,
Çaresizlik içerisindeyim yıkılıyorum,
Geceleri ruyalarımda seninle avunuyorum,
Her sabah bu gün, bu gün diye uyanıyorum.
Geleceksin diye bir mucize bekliyorum.
Ne o mucize gerçekleşiyor ne sen geliyorsun.
Kendi, kendimi teselli etmeye çalışıyorum,
Bazen küçük bir çocuk gibi oyunlar oynuyorum,
Sabahları kuşlara ekmek parçaları atıyorum.
Hala kumsallara şiirler yazıyorum…
Hala o nehir kenarındaki banka gidiyorum.
Yanımda sen varmışsın gibi saatlerce oturuyorum.
Hatırlıyormusun o bankı?
Sen bir kağıt parçası koymuştun oturduğun yere,
Benimde siyah bir pantolon vardı üzerimde,
Ne çok gülmüştük o gün. Hala sesleri kulaklarımda…
Hala gözlerin gözlerimde, tıpkı o anı yaşıyor gibi.
O masum sevgi dolu kaçamaklarımız ne güzeldi.
Bazen sana dokunamazdım, korkardım kırmaktan,
Bazende sıkı sıkı sarılır kokunu çekerdim içime.
Ya sana aldığım o ilk hediye, beğenmiştin değilmi?
Çok mutlu olmuştum, daha sana neler almak istemiştim.
O hediyem ilk hediyemdi, son hediyem oldu….
Hep soruyorum kendime, ne yaptım diye,
Neden böyle, böylemi olmak zorunda diye.
Ne cevaplarını bulabiliyorum nede çarelerini.
Çoğu zaman geceleri bizim çocuklara takılıyorum.
Sağolsunlar, hiç yalnız bırakmıyorlar beni,
İyi güzel hoşta, bazen canımı sıkıyorlar,
Abi yeter çok içiyorsun diyorlar.
Kızamıyorum onlara, galiba haklılar.
Eyvallah çocuklar deyip çıkıyorum.
Gözlerim doluyor, gizli gizli ağlıyorum.
İşte artık ben her günü böyle yaşıyorum…
Ve her gece yarın gitmeye karar veriyorum.
Ama yapamıyorum gülüm, yapamıyorum.
Ne seni unutabiliyorum, ne senden gidebiliyorum.
Ne de Seni sevmekten vazgeçebiliyorum,
Seni sevmekten vazgeçemiyorum…