...
İnsanları sevmeyi bıraktığımızda değil; onlardan ümit etmeyi bıraktığımızda kopar bağlar. Veda duygusu da işte o anda başlar.
Bazen seve seve taşıdığın, içinde biriktirdiğin, özenle sakladığın şeyler bir ân gelir…
Ve taşıması güç bir yüke dönüşür.
Bir anı, tatlı bir tebessüm olmaktan çıkar; iç sızlatan bir hatıraya evrilir.
"Vedalaşmak" başka bir şeydir, "vazgeçmek" bambaşka…
Bazı vedalar isteyerek edilir.
Çünkü çıkmazlara düşülür, çare bulunamaz, el kol bağlanır.
Ve sen, her şeye rağmen severken…
Sadece onun hayatı yarım kalmasın diye,
Sırf hayalleri solmasın, yolu tıkanmasın diye vedalaşırsın.
Ama vazgeçemezsin.
Kalbin hâlâ oradadır.
Gitmiş gibi yaparsın…
Ama kalbinden sökemezsin.
Kayıt Tarihi : 3.8.2025 07:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Azize’ye Mektuplar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!