Vazgeçememek

Bazen vazgeçiyorsun her şeyden her herkesten
Kendini anlatamıyorsun bir türlü yada anlamak istemiyorlar seni
Kütüphaneye sıgmayacak şeyler anlatıyorsun aldıgın cevap neden
O an nedenin batsın diyorsun
Nedeni varmı allahın belası seviyorum nedeni o işte

Bazı zamanlar dibine kadar batıyorsun hayatın
Ama bişey oluyor yeniden dibine vurdugun hayatın küllerinden geri geliyorsun
Her şeyi göze alıyorsun gururunu bile hiçe sayıp önünde diz çöküyorsun
Oda göz ucuyla bakıp yanından geçip gidiyor iki çift laf etmeden

Kendine kızıyorsun kendinle hesaplaşıyorsun kendine ceza kesiyorsun ama onun umurunda bile olmuyor
Hatalarını kabul ediyorsun olmuyor yaptıklarının pişmanlıgındasın olmuyor
Sen savdanı anlattıkça o oh olsun yapmasaydın der gibi kahkaha atıyor

Geçte olsa anlayacaklar seni görmezden gelenler bir gün görecekler duymayanlar bir gün duyacak
Sende nedenler arayıp suçlayanlar gerçegi görünce aynadaki yüzlerine bakamayacaklar

Neden arayan kadını kendi haline bıraktım artık
Hep söylerim ilahi adalet bana tecelli etti ve beni sana mahkum etti
O ilahi adalet bir gün sanada tecelli edecek senide birine mahkum edecek

Biliyorum hiç inanmayacaksın bana
Ama sakın unutma hiç bir şey göründügü gibi degil
Herkesin masum oldugu bir yanı vardır
Kimse inanmaz ama içinde hep saf bir çocuk vardır herkesin

Sen o kadar inanmışsınki asla sevmez beni diye
Bilemezsin sana ömrümü verecegimi
Hadi canım der geçersin her seferinde
Umurunda olmaz senin için göze aldıklarım

Her lafınla döversin her lafınla kurşunlarsın beni
Bilmezsin içimde kanayan yaranın sen oldugunu
Bilsen elin kalkmaz kıyamazsında inadın vardır işte
Unutma her suçun cezası vardır hiç bir ceza ömür boyu sürmez

Omuzunu koyacagın birini bulamadıgında kendi dogrularının bile yanlışı olacaksın
İster istemez tokat gibi yapışacak birer birer bana söyledigin kelimeler suratına
Kaçıp gitmek için fırsat kolluyorum her seferinde ama esaretin bedeli işte kaçamıyorum elinden bir türlü

Sırtımda hep bir bıçak kımıldadıkça acı veriyor bana
O bıçaga dokunup hatırlatıyor arada kendisini biliyor çünkü bende bıraktıgı izleri
Onun anlamadıgı bir dille anlatıyorsun sanki ona olan sevgini
Ne kadar anlatabilirsen oda işte

Bazen kelimelerime ben bile şaşırıyorum vay be neler yazmışım diye
O okusada burnundan kıl aldırmıyor nedenleri var ya beni sevmemek
Neresinden başlasam bir yanı diğer yanına küsüyor kelimelerin
Cümleler kopuk kopuk oluyor bazen
Benim yazılarımın onun kalbinin acıması yok
Büyükler ne demiş elbet devran dönecek görecegiz hep beraber o mavi gözlerindeki keşkelerini

Zamanı durdurup aynı havayı soluyamadık seninle bir türlü
Sanırım ben kimseye adil davranmadım sende bana adil davranmıyorsun
Biliyorum degiştim desemde faydasız adımız çıkmış bir kere

Ama oda biliyor onu kaybetme korkumun oldugunu bile bile eziyor işte
Benim başkasına yaptıklarımın intikamını alıyor kendince
Geriye dönüp baktıgımda bana kalan kırık bir kalem birde yarım kalmış yüzlerce şiir

İçimde kalıyor biliyorum elime yüzüme bulaştırdım artık sana olan umutsuz sevgimi
Asla unutma uzun zamandır içimdesin bundan sonrada olacaksın
Gelmesen bile sesini duymasamda son nefesime kadar içimde olacaksın

Aslında ben herkese susmam sustuklarım bana özeldir
Çünkü bilirim ki sevmenin de sövmenin de edepli olanı güzeldir
Aklımıza gelen kötü şeyler başımıza geliyorda
Gönlümüzden geçen niye yanımıza gelmez anlamadım bir türlü

Derdimizi anlatamadıgımıza değil en çokta kendime küfür ediyorum
Kalbimi söküp kapına bıraksam
Sen usulca yerden alır poşete koyar çöp tenekesine atarsın

Sakın unutma
Herkesin hayatında hatırladıkça gülümsedigi yada küfür ettiği biri vardır
Sen yerini biliyorsan sıkıntı yok
Kal saglıcakla
BÜLENT CEYLAN