Vazgeçemedim Şiiri - Kamile Kaynak

Ben gözümün gördüğü ihaneti yüreğime anlatamadım.
Duyduğum onca sözü kendime bile izah edemedim.
Öylesine kırılıp, incindim ki yinede tek kelime diyemedim.
Şimdi sen buna yüzsüzlük dersin ben ise sevgi.
Senin gittiğin o gece zaman hiç ilerlemedi,
Zifiri karanlıkta kaldım da
Gün doğmak bilmedi.
Rabbıme bu kalbi benden sök al diye dua ettim.
Bunca acıya rağmen yinede senden vazgeçemedim.
Senden nefret etmek, sana sayıp sövmek istedim. bunu bile beceremedim.
Görmesem acım diner mi dedim. Olmadı
Uzaktan uzağa izlemeye devam ettim.
Başkalarına güldüğünü görünce anladım ki ben sende bir hiçim.
Sessizce köşeme çekilip yine sustum.
Hala sana karşı içimde bitmeyen sonsuz bir sevgi.
Sen buna yüzsüzlük dersin ben ise sevgi.
Geceleri sabah edemesem de artık gülmeyi unutmuş olsamda.
Bu acı beni günden güne tüketse de yine de sen illede sen.
Sensizliğin acısı bile başım gözüm üstüne.
Bu kadarı da fazla degil mi?
İnsan acı veren birisini sever mi?diyeceksiniz.
Dedim ya siz yüzsüzlük dersiniz ben ise sevgi.