Vazgeçemediğim Şiiri - Orhan Bol

Yine bir akşam üzeri
Her zaman olduğu gibi
Senin yokluğunu hissediyorum
İçimde.
Şimdi ne yapıyorsun acaba
Bel ki bir yemek pişiriyor,
Bel ki de bir koltuğa uzanmış
Keyifle çay içiyorsun.
Ama ne yaparsan yap
Benden uzaksın bu da bir gerçek.
Benim için;
Sen varsın veya yoksun yanımda
İnan hiç fark etmez.
Çünkü sen, kimsenin bilmediği bir yerde
Ruhumun derinliklerinde gizlisin.
Seninle olmak,
Seninle bir ömrü paylaşmak
Hayatta istediğim tek şeydir.
Şu an yalnızım ve seni düşünüyorum
Uzakta olduğun için,
Elime kalemi alıp hislerimi
Kağıda dökmekle yetiniyorum.
Dökülen gözyaşları arasında
Hayalin gözlerimin önünden
Bir duman misali uçup gidiyor
O anı sana anlatmak imkansız
Benim gibi düşünmeli,
Benim gibi hissetmelisin ki,
Yaşadığım o duygusallığı
Daha iyi anlayabilesin.
Seni tanıdıktan sonra,
Yaşamın doyulmaz güzelliğine eriştim.
Biraz umut, biraz ilgi görmüştüm
Belki de o sevgi dolu yüreğinde.
Sana olan sevgimi
Geçici bir heves olarak görme
Eğer öyle düşünseydim
Senin için geceleri uykusuz kalmazdım
Seni görmek için, evinizin önünde
Gece demeden, gündüz demeden
Saatlerce başıboş dolaşmazdım.
Öyle bir sevgi ki sana duyulan
Sen bunu asla bilemezsin
Yıllarda geçse aradan
Bir gün sen benim olacaksın
Kaderimsin artık asla
Vazgeçemediğim.