Vazgeçebilme Eylemi Şiiri - Mine Özdemir

Bir dalganın kıyıya vurması gibi
Bazen hırçın bazen sakince
Hangisi daha iyi çözümdü sence?

Herkese demirden oktu gözlerim
Sana kumdan kaleydi küsmelerim
En çok neyi beceremedik sence?

Suskunluğun yırtar gecelerimi
Böylesi boşverişin neyin gösterisi
Ben de bilmez miydim kağıtla kesmeyi?

Hakkındır diyemiyorum gitmeyi
Var olmadığın yerden ne güzel kaçtın.
Var olabilme ihtimalin miydi korkutan?

Sevilmeyi almadı yüreğin de,
Kendine uydurduğun yalanlarla
Ne güzel geçirdin ömrü değil mi?

Uzun uzun gülüşlerim vardı sana
Biriktirdiğim onca anı paylaşılacak
İnsan bile bekledikçe küfleniyormuş meğer

Soğuyormuş içindeki duman
Kapı altından çıkıyormuş saklananlar
Vazgeçmeyi öğreniyormuş insan...

Beklemek en büyük cehennemi insanın,
Kendi seçtiği ve var ettiği aslında...
Güzel haber sevdiğim
Anahtarı da kişinin kendisine ait olan....

Unutmak eylemi canımı acıtırdı küçükken
Büyüdükçe anlıyor insan
Çıldırmamak için tek çözümmüş meğer....

Nasılsın diye merak etmiyorum artık mesela
Kendimi seçebilmiş olmanın mutluluğuyla
Sezen çalıyor radyo da usulca
Bende yoluma giderim o zaman....