Vazgeç gönül Şiiri - Ayşegül Bahceci

Aşktan darbe yemekten sol yanım acır durur
Sevda ömre tuzaktır anla da vazgeç gönül
Kalp narin bir çiçektir küstü mu solar kurur
Vefasızın gönlüne, yağma da sız geç gönül

Aşkı bildim bileli bana hep yanmak düştü
Çektim onca çileyi yâre aldanmak düştü
Akıllandım desem de hep yine kanmak düştü
Artık uslan ve unut, kader de yaz geç gönül

Yakıp yıkıp inciten bezdiren şu alemde
Yılların hatırını silip de bir kalemde
Ardında bırakarak şu yüreği elemde
Çekip gideni anma, tanı ve sez geç gönül

Vuslatı hayal olmuş, firaka düşmüş aşkın
Güneşi tez zevâle meyledip şaşmış aşkın
Umutsuzca can verip vadesi aşmıs aşkın
Bitmişse mezarını sessizce kaz geç gönül

Seni bunca üzen yâr bir gün çıkar gelirse
Umursamaz yüreği sözde pişman olursa
Mahcubiyet duymadan gözlerine gülerse
Gidişini unutma şöyle bir süz geç gönül

Ayşegül Bahçeci
21.10.2017