Vazgeç Dünyalık Yoldan Şiiri - Zeki Günay

İnsan hakkı unutur,
Hak insanı unutmaz.
İnsan ağaç misali,
Su verirsen kurutmaz.

Hu desen derviş döner,
Aşk ile güneş söner.
Eğer hakkı bilirsen,
Bilmeze hakkı öner.

Etme kimseye minnet.
İnsan anlamaz hürmet.
Bir ver bir daha ister,
Gözü doyurmaz servet.

Dünya der bak halime,
İnsan tapar zalime.
Bu zaman kötü zaman,
Kanma sen kör alime.

Görmez insan doğruyu,
İsrafil üfler boruyu,
Allah sorar soruyu,
İnsan çeker sorguyu.

Bugün var yarın yokuz,
Doyduk dünyaya dokuz.
Kabire girdiğinde,
Melekler vurur topuz.

Cahiller hep can yakar,
Doğrudan hep yaş akar.
Ben görünmezim deme,
Her kula Allah bakar.

Sapma Kuran yolundan,
İnsan geçmez canından.
Bu dünya Fani dünya,
Vazgeç saray hanından.

Kör bilmez sağır duymaz,
İnsanlar hakka uymaz.
Her gelen alim derviş,
Kuran'a kimse uymaz

Kul Zeki bunlar doymaz,
Aç olana, aş koymaz.
Hani nerde insanlık,
Lider dediğin soymaz,

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY