Vazgeç Be Gönül Şiiri - Murat Çakıroğlu 2

Kendini yerle bir ettiğin yeter
Vazgeç bu davadan, vazgeç be gönül !
Ateş olan yerden hep duman tüter
Kendini yakmaktan, vazgeç be gönül !

Bitir şu inadı , gel beni dinle
Dizgine gelmedin, zincirle, gemle
Kime bu inadın, kime bir söyle ?
Başıma kakmadan, vazgeç be gönül !

Olmazsa, olmuyor, kabul et kabul
Ne beni çöl eyle, ne de Leyla bul
Hâyrına yor şerri, belki bu makbul ?
Fallara bakmadan vazgeç be gönül !

Ganimet mi bildin hüznü kederi,
Söyle hıçkırığın nedir ederi ?
Bırak suçlamayı, bırak kaderi
Fail aramaktan vazgeç be gönül !

Hayırsız , uğursuz, demedin koştun
Sermaye mi yedin, coştun da coştun
Zindanın peşine nur diye düştün
Yolsuz yürümekten, vazgeç be gönül !

Emel'im tükendi, arzum kayıpta
Hevesim, özlemim, bin bir ayıpta
Gel dinle sözümü, kıymet sayıp ta
Hayal küremekten, vazgeç be gönül !

Cilve ettin, her nazına katlandım
Seninle batağa, düştüm saplandım
Kınandım, yerildim, hep ayıplandım
Dile düşürmekten vazgeç be gönül !

Murat Çakıroğlu