Vazgeç Şiiri - Erbil Erden

Anlatmaya çalışmayın kimseye kendinizi,
Ortak yaşayacaksanız da lanet kaderinizi,
Anlamayacaklardır yine de sizi,
Ancak bir lağımın içinde bulunca birbirinizi,
Suçlayacak kimse olmayacak artık bizi.

İnsanların tercihleridir, beğenmedikleri kaderleri,
Dert edip kendilerine, içip içip kırdıkları kadehleri,
Teselli bulmayacaklardır yinede sende,
Ancak bir zindanın duvarlarında prangalarda elleri,
Kaçacak gemileri olmayacak özgürlüğe açılan yelkenleri,

Görmüşlerdir paslı parmaklıkları, soğuk demirleri,
Onlar biliyorlardır zaten göklerden gelen emirleri,
İnanmayacaklardır yinede,
Ölenlerin göğe yükselmediklerini toprağa gömüldüklerini.

Aydınlatmak için kendini mi yakacaksın,
Kimlerin gecelerine ay olup doğacaksın,
Kara bir örtü atacaklar üzerine,
Kuş değil onlar, yarasaları mı uyandıracaksın.

Bırak en kötü mevsim yaşansın onların iklimlerinde,
Sen uzan ipek halılara, onlar yaşasın hasır kilimlerinde,
Onlara düşünü bile kurduramazsın,
Mutludur onlar cehalet denilen inlerinin diplerinde.

Erbil Erden