Vazgeç Şiiri - Şener Özdemir Yozgatlı

Öyle bir şeydir ki aşk,
Bilemezsin birtanem,
Derdini çeken bilir,
Şaşırtır insana dünyasını,
Uyanmayacağın bir rüyada,
Cennetteyim hep sanırsın,
Aklını baştan alır,
Aşkla bakan gözlerin,
Göremez hep kör kalır.

Bazen zemheri ayında,
Yaz sıcağındaymış gibi yanarsın,
Bazen de Ağustos sıcağında,
Kutup soğuğundaymış gibi donarsın,
Hissetmezsin ne sıcağı, ne soğuğu,
Aşkının ateşinden başka,
Hiç bir şey,
Ta ki, sönene kadar.

Yalancı sahte gülücüklere kanarsın,
Varı, yoğu, tüm bedeni,
Herşeyiyle benim sanarsın,
Vermek istersin uğruna,
Canını da, malını da,
Onun için fark etmez,
Çünkü varlığından bile habersiz,
O da başkasına yanmıştır,
Senin sevginden habersiz.

Anlamalıydım,
Anlamalıydım, sular gibi durgunluğundan,
Anlamalıydım,
Beni dinlerken başka dünyalarda olduğundan,
Gözlerinden, kaçamak sözlerinden,
Anlamalıydım…
Değer miydi,

Saramadıktan, sevemedikten,
Doyamadıktan sonra,
Değermiydi bu ateşe düşüp,
İçin için yanıp küllenmeye,
Umutsuz bir aşk uğruna,
Kendi hayatını zehir etmeye,
Değer miydi, değer miydi hiç.

Değmezmiş,
Değmezmiş anla artık,
Geç de olsa,
Mutlu bir rüya gördüm de,
Gül geç.

Daha yaşayacak ömrün var,
Fazla yara alma bu sevdadan,
Başka limanlara demir at,
Unutma çivi çiviyi söker derler,
Başkasına vakit olmadan GEÇ,
Bu sevdadan bir an önce,
Artık VAZGEÇ.

19.02.2001 PAZARTESİ Gece Saat:02.00