yalnızlığın en zengini1957
hayatı oyun sayıp oynayanları
alkışlamaktan vaz geçtim
biten günün ardından agıt yakıp
dertlere ağlamaktanda vaz geçtim
giden el sallamak gelene hoş geldin
demektende vaz geçtim
her anını yaşamadıktan sonra
her yerini görüp gezmedikten sonra
güzelini sevip çiçeğini koklayıp
kardelenlerini toplamadıktan sonra
dünya denen yuvarlaktanda vaz geçtim
diyeceksinki neden
hayat gerçek oyun sanan aldanır
gün biter yenisine başlanır
gelen zaten gidecek kim kaldıki
güzelinden çiçeğinden kar deleninden
başka neyi varki. havası ve suyu
su içip havasını almak içinmi
bir yuvarlağa sevdalanmak
sevenin olsun bu yalan
yalanlarla süslü doğrulardan da vaz geçtim
Kayıt Tarihi : 6.5.2009 11:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şimşek Acar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/06/vaz-gectim-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!