Artık sevecen yaşamaktan vaz geçtim.
Ellerimi ayazlara bıraktım yabanlarda...
Düşlerimin burukluğu incitti yüreğimi.
Vaz geçtim olası tutkulardan.
Bir de denize küstüm
mavisini yitirdi diye
Çölde iz sürmek gibi yaşam
umutla - umutsuzluk arası.
Vaz geçtim,
'dünden önce ve yarından sonra' larla
aramaktan yönümü.
Tut ki çoban yıldızı da terk etti beni.
Artık gecenin karanlığına suskun,
öylece dalıp kaderciliğe,
direnmelerden....
Vaz geçtim....
Kayıt Tarihi : 3.1.2011 21:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!