çatlayan topraklara bereket misali gelsem
kuruyan dallara can suyu oluversem
tüm nebata bir umut, birazda hayat olsam
yinede vaz geçmem, aşık olmaktan aşka...
iskender'in atı'na yalnız komutan olsam
firavun mumyasına yeniden hayat versem
tükenen enerjiye, çok yeni buluş desem
yinede vaz geçmem, aşık olmaktan aşka...
umutsuz bir vakaya çare üretiversem
bunalımlı hastaya psikolojik desem
feleseyi düşleyip filozof bile olsam
yinede vaz geçmem, aşık olmaktan aşka...
çatlayan ellerime bakıp da usanmasam
verilen emeklerin karşılığını almasam
uysal emekçi gibi direniş göstermesem
yinede vaz geçmem, aşık olmaktan aşka...
çocuklarla, torunlar birarada olmuşsam
kimini azarlayıp, kimini de sevmişsem
yaşadığım dönemde yapmadık bırakmasam
yinede vaz geçmem, aşık olmaktan aşka...
Kayıt Tarihi : 11.12.2002 17:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!