Vaz Geçme Şiiri - Ahmet Gürcü

Kadın sın vaaz geçme kendinden
Hitap denen çocuğa sahip çıkarsın kendince
Cama yaslanıp küfür etme kadere
Umutlu bak daima hep yarına

Umutlar yeşersin artık bağında
İnadına vur patlasın çal oynasın
Raks et yakamozlarda korkmadan
Sen kadın sın vaaz geçme kendinden

Hayır sen güçlüsün biliyorum
Yenilme hayat denen döngüye
Kapatma gözlerini ne olur ışık senin gözlerindedir
Karanlığa küfür et
Aydınlık yüreğindedir
Kadın sın vaaz geçme kendinden

Vakti geldi zaman aşk zamanı
Aç artık kapını sarı saçlı kadın
Yarına bırakma yaşanacak sevdaları
Yaşa his et o tarifsiz hayatı
Kadın sın vaaz geçme kendinden

Sen narin bir kelebeksin
Ne gül kelebeksiz nede kelebek gülsüz olur
Utanma dokunmasını bil yeter ki hayata
Öylesine sev ki ruh ikizini
Kendiliğinden çıksın üzerinden mutsuzluk hırkası
Bakınca yıllar sonra aynaya
Hesap sorma ve utanma ağaran saçlarına
Yaşa
Hisset
Dik dur utanma
Kadın sın vaaz geçme kendinden