Vaz Geç Şiiri - Abbas Paksoy

Vaz Geç
Binmiş, dertler üst üste bana.
Hayat gidiyor, bata bata.
Herhalde, yapıyorum hata.
Abbas’ım vaz geç, sen bu aşktan.

Sen dertlisin, neylersin aşkı.
Sevdikçe, hayat daha vahşi,
Sevmekse, bir semiz işi.
Abbas’ım vaz geç, sen bu aşktan.

Ne, bir çocukluğun gördün.
Güzel gençliğini, boşa verdin.
Sevdiğini, almaksa derdin.
Abbas’ım, vaz geç, sen bu aşktan.

Sen hastasın, dönüşün yoktur.
Kimse, sana olamaz doktor.
Mevla’ya dönmek, gayrı haktır.
Abbas’ım vaz geç, sen bu aşktan.

Seni yıkan, aşk olmadı.
Kimse gelip, sende kalmadı.
Sevdiğin, kapını çalmadı.
Abbas’ım vaz geç, sen bu aşktan.

Talihin, bak nerden açıldı.
Ne güzelmiş, nasıl saçıldı.
Hak, bunu senin için kıldı.
Abbas’ım vaz geç, sen bu aşktan.

Mevla, böyle verir kuluna.
Sen sarılma, elin duluna.
PAKSOY’um, gel Mevla yoluna.
Abbas’ım vaz geç, sen bu aşktan.