Vayvaylı Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bir zamanlar gençtim fırtınaydım
kardım borandım
zaman çaldı gençliğimi güzelliğe tazeliğe aldandım

dediler ki tebdili mekanda ferahlık varmış
gittim Ilgaz dağlarına kayak yaptım kara bulandım

herkes bir yol seçmiş kaybolan saadeti ararmış
mutluluk sağlıkta mı tahsilde mi
eğitimde mi

yaşamak sadece zenginin tekelinde mi
diye soranlar varmış
dediler ki ilim Çinde de olsa yola çık ara

nice tonton yaşlı var ki önem vermez yıllara
kime sorsan televizyonda ne izlersiniz diye

eline bir kitap alır ortaya çıkar kişi
boş gezenin kalfası
bir de belgesel izliyorsa yoktur ondan bilgesi

kendini bir şey sanır elinde diplaması
mezuniyet haftası.
edebiyat ilim bilim felsefe ahlak
elhak

mangalda kül bırakmıyor cahilse ahmak
müzik dersen ha mektepli ha alaylı

bakır kap gibi çoğu dışı kalaylı içi vayvaylı
herbiri öksüz kaldı çağdaş olmanın budur simgesi

medeniyet yetim kaldı kalmadı hiç kimsesi
bir de yalan yanlış ibadet te kabahat te
gizli demişler

sanki ibadetini gizli yap özendirme der gibi
bir yanlışa düşmüşler

kabahati gizli yap dillendirme adın çıkmasın yeter

sınav zamanı okuttur pirinçleri gir sınava dua et
yarım yamalak tahsil giyim kuşam grant tuvalet

sana değmeyen yılan bin yaşasın
derler ya yanlıştasın

sen yaşamda hiçbirşey olamadın
mangalda ki maşasın

biraz pohpohlanınca prens te sen
kral da

gün gelince paşasın

9-Kasım-2008-Ankara