Vayına oturem Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

çıkıp sekide oturersen
senin men vayına oturem
ne bulsan onu yiyersen
senin men vayına oturem

toy olanda başını açarsan
iş oldumu diblere gaçarsın
özünü maralca sanarsın
senin men vayına oturm

sobaya atmasın iki tezek
sanarsın kanatsız melek
on yıldır eyninde o yelek
senin men vayına oturem

senin eşlerin gitti bak ere
sen napızarda oldun tere
sağ başını götürmesin gora
senin men vayına oturem

bulak başında gırarsan gıyvat
öğlene kadar yatarsın rahat
sana nino geliyor bu hayat
senin men vayına oturem