Vaybeni Şiiri - Muammer Yalçın

Sen bu köyden çekip gittikten sonra
Bende daha duramadım vay beni
Kurduğum hayaller gittikten sonra
Bir daha da kuramadim vay beni

Boş ümitlerle hep duşlere daldım
Sonra anladımki ne çok aldandım
Şimdi düşündümde ben ne aptaldım
Gerçekleri göremedim vay beni..

Sel gibi çaglayıp yel gibi estim
Hayalini alıp karşıma astım
Zoruma gitmişti hemi de küstüm
Bir daha da aramadım vay beni

Suçladım kendimi böyle bazan da
Yüreğim kaynadı sanki kazan da
Baharı geçirdim ben hep hazan da
Güllerimi deremedim vay beni

Hiç haber almadım yarım asırdır
Benim için yaşıyorsan asıldır
Bilmiyorum halin nedir nasıldır
Kimselerden soramadım vay beni.

Gururumu hiçe saydım sev diye
Layık olmasanda sen bu sevgiye
Söz vermiştim bir daha sevmem diye
O sözüm de duramadım vay beni

Yalçın diye anılırım künye de
Varla yok arası canım bünye de
Nesine geldiysem yalan dünya da
Muradıma eremedim vay beni