Vay Ninem Vay ! Şiiri - Muharrem Pala

Vay ninem vay!
Bir zamanlar ay

Güzelliğin yanında kalırmış sönük
Sana yakılmış türküler en yanık

Gençleri az koşturmadın peşinden
Beğenmedin hediyeleri gönderilen

Yüreğinin sesini dinledin
Bir çulsuza gönül verdin

Evlendin gelin oldun ona
Mal - mülk veremedi sana

Bir müddet yaşadın mutlu oldun ama
Çocuğun olmayınca üstüne kuma

Getirdi kocan / başka birini
Başkasıyla paylaştın erini

Bu da senin zoruna gitti
Umutlar hayaller böylece bitti

Bu hayatta çok yıprandın / yaşlandın
Bastonun oldu en büyük yardımcın

Sana verilen güzellik değilmiş kalıcı
Nerede o sendeki bakışlar can alıcı

Gördüm yüzüne bakmaz olmuş kimseler
Ninem oturmuş şimdi/ kapıda ölümü bekler