VAY ki VAY! Şiiri - Zübeyde Gökbulut

VAY ki VAY!

Ne kadar yalnızsın, o dağ başında
İş başa düşüyor dayan Mehmet’im.
Çiçeği burnunda yirmi yaşında
İflah olmaz sana kıyan Mehmet’im.......... Celâli

Yanıyor yüreğim, kor oldu acın
Vatandı aklında, al bayrak tacın
Çağırsan gelirdi ananla, bacın
Olmadı mı sesin duyan Mehmet’im?

Aklıma geldikçe kanım donuyor,
Ana bağrım düşündükçe yanıyor.
Merhametsiz dünya nasıl dönüyor?
Yok mu seni insan sayan Mehmet’im?

Karlı dağı yol ederdim ben sana
Gözyaşımı sel ederdim ben sana
Kirpiğimi sal ederdim ben sana,
İnan, kalbim Hakk’a ayan Mehmet’im.

Ocak umuduydun candan öteydin
Hanenin içinde bir küçük beydin
Körpecik dalını kimlere eğdin
Cennet kınasıyla boyan Mehmet’im

Alıcı kuşlar mı döndü başında
Şehitlik nişanı parlar döşünde
Sana kâfi bu mertebe, bu ün de
Güller Güzeli’nden beyan Mehmet’im

Bilmem bu işkence nereye kadar?
Gelin Gülhani der koca dünya dar
Eyyûb’un sabrıdır yüreklerde kâr
Övgüye takdire şayan Mehmet’im.............. Zübeyde Gökbulut

Teşekkürler celaloğlan başlattığın için