Vay İstanbul Vay

Vay İstanbul vay!
Sana da mı oyun oynadılar?
Senide mi kandırdılar?
Sen ki Bizans’a yâr olmayan kutlu,
Sen ki umutlu hadisten,
Nasıl oldu anlatsana…
Say İstanbul say!
Hainleri,
Alçakları,
Kahraman olan kaçakları,
Sırtına saplanan bıçakları say!
Vay İstanbul vay!

Bir Riva’dan seslen,
Bir İstinye’den,
Bir Bebek’ten seslen,
Bir Hisar’dan,
Duyulsun sesin dışardan.
Sarayların dile gelsin,
Haliç titresin,
Gemilerin sesleri bile gelsin,
Say İstanbul say!

Çekilen zahmeti,
Minneti,
Sıra-sıra say ihaneti,
Şark âlemine soytarılık edenleri,
Dizleri üstünde Atina’ya gidenleri,
Ortodoks’un ortasından,
Kalbine ok atanları say!
Çekinme Allah aşkına!
Baş koydum!
Başım sana helal!
Vay İstanbul vay!

Kimler ayak basar sana?
Abdestsiz süt emzirmeyenler kazanmışken seni,
Hangi abdest almayı bilmeyenlere kaldın?
Oy İstanbul oy!

Ne çok özlemişsindir,
Allah-Allah nidalarını,
Kimler işgal etmiş adalarını?
Say İstanbul say!
Çalınanları,
Alınanları,
Mühür basılmış yalanları,
Makamına zehir kusan yılanları say!

Kanma gerdanını süsleyen incilere!
Sende diz kırıp secde edenlerin aşkına,
Sana gelip sende gidenlerin aşkına,
Eyüp Sultan’ın
Bayezit’in
Ulubatlı Hasanın,
Bismillah diyerek yere basanın aşkına,
Hadislerin
Güller gülü Resulullah aşkına say!

Unutmadım, unutmam vallahi!
Ak Şemsettin’in at üstünde gelişini,
Fatih’in kalabalığı delişini,
Hele Ayasofya’nın,
Allah’a yükselişini kim unutur İstanbul?
Vay İstanbul vay!
Oy İstanbul oy!