Seyyah olup çıktım gezdim alemi
İçten içe yaktı yandırdı beni
İsyân ettim ele aldım kalemi
Koğu gıybet edenin vay haline vay
*
Ferhat Şirin için dağları delmiş
Kerem hep Aslı’nın peşinden yelmiş
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
