Vay Gönül Şiiri - Hayriye Aygül

Vay gönül hercaisin deli gönül
Kanat takmış yüksek uçuyorsun
Daldan dala kuş gibi konuyorsun
Göçmen gibi ülkeleri geziyor sun

Nehirler gibi çılgınca çağlıyorsun
Dağlara hasret ovalar yürüyorsun
Bulutlu zirvelere hiç bakmıyorsun
Yüreğini sığdıracak yürek arıyorsun

Vay gönül hercaisin deli gönül
O kadar uçma sen yükseklerden
Bakmak yetiyor sana tepelerden
Kararlı başlamalısın bir yerlerden

Geçiremedim sözü deli dolusun
Sekerek gidersin daima dalgalısın
Bak ardına hiç göremezsin kimseyi
Bekle soluklan korumalısın kendini

Bu gönül her daimi çağlar böyledir
Her yer dar gelir sığmaz eve öyledir
Laf dinlemez adamı ağlatarak söyletir
Kendine gel gönül aklın hani nerededir

Gönül dağım buram buram çiçektir
Yele vermiş kendi sarı sarı yapraktır
Saçlarını bele örmüş deste bukettir
Hicran sarmış gönlü sanki yastadır

Ey gönül sabır sebat bilmez misin
Rüzgara kapılmış fırtınaya dönersin
Kovalardan boşalan yağmur olursun
Sellere katılıp çılgın çılgın çağlarsın

Toprak ana gibi sabırlı olamaz mısın
Acıları kederleri sineye çekemez misin
Başın dumanlı olsada gülemez misin
Bundan böyle hakikatlere eremez misin

Ormanların yeşiline boyanmalısın
Ateşin koruna yanık yanık tütmelisin
Kara sevdanın karasına düşmelisin
Yaşarken aşkını dağlara yazmalısın

Vah gönlüm sana etsemde bin sitem
Vazgeçemiyorum biliyorsun senden
Senem'in yüreği ağıt yakar kederinden
Nöbetlerdeyim cehennem olsa beklerim

6 Ocak 2018 Alanya