Vay garibim Şiiri - Hadi Çağlar 2

Geçim için düşmüş
Garibim gurbete
Ne iş bulabilmiş
Ne de yiyecek aş
Pejmürde bir halde
Oturmuş kaldırıma
Dalgın ve yorgun
Bakar gelip geçene
Üstü pirelenmiş
Pare pare olmuş
Yırtık pırtık gömlek
Ayaklar çorapsız
Eski bir ayakkabı
Dikişleri açılmış
Sökülmüş yanları
Bacağında şalvar
Her taraf yamalı
Bir ipini çeksen
Dökülür birden
Yamanın hepsi
Yanında bez torba
Belli ki içinde
Bir kaç parça eşya
Bir gariptir sokakta
Yatar kaldırımda
Ne işi var ne aş
Kuru ekmek yediği
Katıksız yağsız
İçi sızlar insanın
Baktıkça garibime
Geçmişi hatırladım
Açlığı sefaleti
Yokluğu susuzluğu
Gurbet günlerini
Sokuldum yanına
Nerden geldin dedim
Köylük yerden gardaş
Oralarda iş yok mu?
Yoh bizim ora fukara
Çorahtır torpahlar
Ehsen vermayor
Dihsen vermayor
Vallah perişan ahali
Hepsi benim gibi
Düşerler gurbete
Yazın çalışırlar
Kışın yerler
Usulce cebine
Bir miktar koydum
Vallah olmaz dedi
Emeksiz para
Haramdır ağam
Şu asalete bakın
Milleti soyanlar
Haksız servet yığanlar
Beytülmale kıyanlar
Haramı helal sayanlar
Utansın utansında
Yerin dibine geçsin
Gözlerim yaşardı
Bu asil insan karşısında
Ben helal ediyorum
Ey milletin efendisi
Utanma
Utanacak bizleriz
Seni bu hale düşürenler
Utansın utansın
Utanacak yüz varsa
Sarıldım boynuna
Bizi af et kardeşim
Hakkını helal et
Yoh dedi sen et
Senin hakkın var
Helalleştik
İçimde bir sızı
Yavaş yavaş uzaklaştım
İnsanlığımdan utandım
Benliğimden utandım
Yaratandan utandım
Bizi affet Allah’ım
Sana layık kul olamadık