Vay Fakirlik Şiiri - Hasan Hazani

Anayı Ayırır kızdan
Vay fakirlik vay yoksulluk
Bulamaz lokmayı azdan
Vay fakirlik vay yoksulluk

Atmak istersen atılmaz
Satmak istesen satılmaz
Gece, gündüzün yatılmaz
Vay fakirlik vay yoksulluk

Başına belalar açar
Eşin, evlat dostlar kaçar
Çaresiz kalırsın naçar
Vay fakirlik vay yoksulluk

Boynu bükük dolaşırsın
Bir lokmaya yarışırsın
Gün gelirde alışırsın
Vay fakirlik vay yoksulluk

Hastalansan kimse gelmez
Aç kalsan bir lokma vermez
Fakiri, zenginler sevmez
Vay fakirlik vay yoksulluk

Doğru desen yalan derler
Sen cahilsin felan derler
Küfür yersin ulan derler
Vay fakirlik vay yoksulluk

Toplumlarda yerin olmaz
Hayat üzer þirin olmaz
Candan hanım erin olmaz
Vay fakirlik vay yoksulluk

Kimse seni işe almaz
Mekânı, evine koymaz
Halin, hatırını sormaz
Vay fakirlik vay yoksulluk

Odunun yok kömürün yok
Bakırın yok demirin yok
Rahat yaşar ömürün yok
Vay fakirlik vay yoksulluk

Yaz, baharın kışa döner
Ömrün figan, yasa döner
Mumun bile yanmaz söner
Vay fakirlik vay yoksulluk

Der hazani haller yaman
Fakirlik dinlemez aman
Dertler bitecek ne zaman
Vay fakirlik vay yoksulluk.
(h.hazani)