Vay Dostlarım Şiiri - Zübeyir Daras

Ben gökteyken sarıldınız,
Ben düşünce darıldınız,
Ne yaptım da dağıldınız,
Sizi gidi vay dostlarım.

Kader imiş ah bilmedim,
Felek sillesini yedim,
Ben sizlere ne söyledim,
Sizi gidi vay dostlarım.

Dünyayı size bıraktım,
Aklımı toprağa taktım,
Veysel ateşini yaktım,
Sizi gidi vay dostlarım.

Bir yar sevdim çok gördünüz,
Çok konuşup küstürdünüz,
Vatanımdan siz sürdünüz,
Sizi gidi vay dostlarım.

Varlığımda sürdük sefa,
Selamsızlık bana cefa,
Bu kadarmış sizde vefa,
Sizi gidi vay dostlarım.

Alt zeminde evim oldu,
Mezar gibi yerim oldu,
Yine Mevla kerim oldu,
Sizi gidi vay dostlarım.

Bir köşede sessiz ölsem,
Namaz kılıp sala versem,
Kendim eşip kendim gömsem,
Sizi gidi vay dostlarım.

Bu dünyanın başı yalan,
Yaz baharı kışı yalan,
Dostun içi dışı yalan,
Sizi gidi vay dostlarım.

Ömür bana zaten haram,
Eyi olmaz şimdi yaram,
Yok değil mi sizce param,
Sizi gidi vay dostlarım.

Garibi kör görürsünüz,
Yere düşse sürürsünüz,
Bir düşünde görürsünüz,
Sizi gidi vay dostlarım.

Bu boş yarış koşa koşa,
Kaybedenler döner başa,
Kazananlar düşer boşa,
Sizi gidi vay dostlarım.