Vay Canına Yandığım Şiiri - Sedat Kocabey

Demek ki hep yalanmış
Benim gerçek sandığım
Koynumdaki yılanmış
Vay canına yandığım

Ateşiyle kavurdu
Rüzgârıyla savurdu
Çekip sırtımdan vurdu
Vay canına yandığım

Başımı derde soktu
Sanki zehirli oktu
En zor günümde yoktu
Vay canına yandığım

Hep hüzün karasıydı
Bir gönül yarasıydı
Varla yok arasıydı
Vay canına yandığım

Sanki büyü gibiydi
Dipsiz kuyu gibiydi
Deprem fayı gibiydi
Vay canına yandığım

Ne yolcuydu ne handı
Ne yandırdı ne yandı
Bıçak sırta dayandı
Vay canına yandığım

Ne gam varmış ne tasa
Aşkta yok dedi yasa
Dert doldum tıka basa
Vay canına yandığım