Vay Canına! Şiiri - Fırat Kıdır

• 

  Fırat Kıdır

  Vay Canına !
  Aynı bedende can olmakmış sevgi , İliklerine kadar ıslanmakmış gözyaşlarıyla, ve hasret balyozlarıyla dövülmekmiş gurbet havanlarında, Bir müezzin misali en yüksek zirvelerden adını haykırmakmış dört bir yana , Gözlerine bakınca mum gibi erikmekmiş , o sihirli gizemin büyüsü , ve efsuni bir edayla mest olmakmış hallac gibi dar ağaçlarında. Mecnun gibi çöllerde gezmek deilmiş işin sırrı seni arayıp bulmakmış gönül sahralarında , mem gibi zindanda çürümekte deilmiş , onsuz her yerin zindan olmasıymış cennetler diyarında, Dağları delmek deilmiş anladım işin sırrını,aşkın nazarıyla kaf dağının zerre olduğunu gördüm hakikat aynasında.Züleyha gibi , yalanda olsa , Yusuf!tan bir haber getirene hibe etmekmiş herşeyini, Mevlana gibi içten söylemekmiş, biliyorum yalan söylediklerini,yinede veriyorum istediklerini, onun haberini almak,yalanda olsa güzel, gerçekten haber getirene,istesin veririm ser-imi
  ,Yakup gibi kör olana kadar ağlamakmış, Onu görmeyen gözlerle bakmak aşka yasakmış , Aşk adanmışlıkmış ezeli bir kaderden ebedi bir hayata. ve ondan bulduklarını başkasında bulamayışıdır insanın , Cizir'i gibi kasem edip gece gündüz hayalimde sen varsın , hayalinle hep yanımdaasın haleti ruhaniyesine bürünmektir.
  Onun sıkıntısı arşta olsa ,yeryüzünde, senin gönlünün hançerlerle dağlanmasıdır bu duygu , empatlıktan ötebirşey bu, erimektir sevgilide aşk, aynı bedende can olmakmış.

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)