Vay beni Şiiri - İbrahim Bayır

Dostlar beni boşladı
Koydu kazana haşladı
Ardım sıra taşladı
Vay beni vay beni beni

Etrafımda gölge idiler
Çekildiler birer birer
Aslan tilki inine siner
Vay beni vay beni beni

Kaçtı kantarın topuzu
Kurda meze oldu kuzu
Yok aşımın tadı tuzu
Vay beni vay beni beni

İşleri düşünce ibo
Yoksa tanımıyorlar kim o
Böyle dostluk olurmu
Vay beni vay beni beni

İsyani gördügüm budur
Hiçmi hiç yalanım yoktur
Esamem belki bir gün okunur
Vay beni vay beni beni