Vay Be Arkadaş! Şiiri - Necati Kavlak

Vay be arkadaş, sen neymişsin be
Görünmeyen cismin
Olmayan ağırlığın
Ölçülmeyen hacmin
Duyulmayan adın
Bilinmeyen silahınla
Kendini dev sananları
Getirdin dize
Dar ettin âlemi hepimize

Ne hâkimin var ne de savcın
Ne kanunun var ne hukukun
Çalmadık kapı bırakmadın
Tek tek hepsini yokladın
Kafa kâğıdı eski olanı
Duruşmasız ev hapsine mahkûm ettin

Kime sordun
Kime danıştın
Bu cezaları nerede okumuştun
Ben sana daha öncede sormuştum
Ne işin var kenar mahallede diye
Sen aptal-mısın yoksa deli divane mi
Niye duymadın sesimi niye

Ev hapsi hukuksuz değil mi
Hele nisan yağmurları yağarken
Erik badem çiçek açmış meyve tutarken
Ne hakkın var
Camdan baktırmaya, açan çiçeklere

Sadist-misin, sen nesin
Aç kulağını,beni iyi dinle. be hey mikrop
Ya çık git aramızdan, ya da tut çemeni
Yakalarsam seni
Kaynar suda haşlarım olmayan bedenini
Pişman ederim yuvandan çıktığına seni

İstersen bir iyilik et, giderken insanlığa
Bırak mazlum olanı kendi haline
Topla aç gözlü sadistleri al yanına
Birde unutma dağda bayırda uluyan itleri
İster saz çal, istersen ninni söyle
Ayağında salla biraz, kesilsin duyulmasın sesi,

Hayal Denizi
03.04.2020 Manisa