Vay Be! Şiiri - Mustafa Kılıç

Cesur kedi ile minik bir fare,
Ormanın içinde geldi göz göze.
Mesafe çok yakın, durum kritik,
Biraz bakıştılar, ne hacet söze.

Kedi yavaş yavaş fareye doğru,
Birkaç adım attı, sonra da durdu.
Minik fare ayrılmadı yerinden,
"Şimdi" dedi, nefes aldı derinden.

Fare kovaladı cesur kediyi
Kedi korktu, kaçtı, çatladı öldü.
Olayı seyretti iri bir tilki,
Kediye yuh! dedi, sonra da güldü.

Fare de bu işe şaşırıp kaldı.
Sonra da tilkinin peşine daldı.
Tilki önce küçümsedi fareyi,
Sonra da kaçmakta buldu çareyi

İkisi de kaldı nefes nefese,
Koca tilki rezil oldu herkese,
Tilki hiç ummazdı fareden bunu.
Kötüye gidiyor bu işin sonu.

Tilki bir kargadan yardım istedi.
"Karga kardeş bana yardım et" dedi
Karga kondu bir ağacın dalına,
Bir sağına baktı, bir de soluna.

Karga yol gösterdi tilkiye daldan.
Tilki uzaklaştı patika yoldan
Önlerine çıktı derin bir kuyu,
Hiç farketmediler içinde suyu.

İkisi de suya düştü ve öldü.
Bunu gören karga dans etti güldü.
Karga gitti hemen kuyu başına,
Dikti gözlerini tilki leşine.

Bu masaldan insan bir ders almalı.
Kendine doğru kılavuz bulmalı
Kargadan kılavuz olursa eğer,
Sonu pek felaket olurmuş meğer.