Vay Be Şiiri - Salim Erben

Vay be ömrüm gibi sevmiştim seni
Çıplak ayakla yürürdüm yolarını
Bazen diken batar bazen taş keserdi
Toz dumana sap,samana karışırdı
Tökezlesem de
Bir çif öküz bir eşek ti sermayemiz
Ah çekmezdim imrenmezdim ellere
Çünkü dağ gibi babam vardı
Sırtımı çamlara
Başımı dallara koydugum zaman
Güller açardı soluk yüzümde

Dört mevsim yaşardım sende
Sen sabit...ben gezegen
Dönerdim etrafında
Her bahar çiçeklerin
Kekik.nevruz kokardı
Dört bir yanım
Geceler boyu sende kalırdım
Yıldız sayardım gök yüzünde
Yüreğim ateşten bir parça
Heyecanım çıkardı dorukta
Ay geçerdi üzerimden
Masmavi gök karsı
Yemyeşil bir şafak
Masallarda bulurdum kendimi
Türküler söylerdim
Ellerimde gül açandı umutlar
Gökkuşağı renginde
Taç ederdim başıma
Sende en çok beğendiğim şey
Toprak kokusu
Birde gökce çiçeği
Şimdi
Susuz kıraç topraklar gibiyim
Fırtına kopuyor düşüncelerim de
Mevsimler durmaz
Yaş durmaz
Diyorumki yağmur olsam
Bulutlara tutunsam
Rüzğarlar getirse sana
Dökülsem toprağına taşına
Sarılsam......
Biz ölümü.Ölüm bizi unutsa
Yaşasak yaşasak doya doya
Yaşlanmadan sende ölsek