Vay Be... Şiiri - Enes Gürbüz 3

Tırnaklarımızla kazıdık
Biz bu yolları
Algılayabiliyoruz artık
Okuyabiliyoruz.

Dimdik boyunları, ağrılı karınları
Ve sivri uçlu bir kalem;
Belki biraz mermi biraz kurşun gibi
Saplandı bir kara itin gözüne
Görebiliyoruz.
Hatırlıyor muyum ben
Tüm bunları

Vaaaaaaaaaaaaaaayy
Beeeee...

Ne çok acıdık
Nefes almadan yaşayan insanların
Yaşadığı bu masum gezegene.

Jekin karakalemine
Bonus ressama
Helal olsun beee...

Ağzımdan buhar çıka çıka
Soludum bu soğuk havayı
Ve dillere dasitan olmadan önce
Benim hikâyeme destan oluverdiler.

Bir çaylık kıymeti bile kalmamış
Bu çelimsiz adamın
Ama yine de oturursa
Çayı demine kadar içer
Siler süpürür -bardağın içindeki,
Siyahımsı ama yeşil tanecikleri-

Vaaaaaaaaaaaaaaayy
Beeeee...

İşte bu;
Eskiden anlamıyorduk
Artık anlayabiliyoruz
Yazabiliyor ve okuyabiliyoruz.
Silip süpürüyoruz zehrini cıgaranın hergün keyifle
Ve bir nefeslik ömrümüz kalmış gibi
Yapıyoruz ibadetlerimizi.

Vaaaaaaaaaaaaaaayy
Beeeee...