Düşünün; dün ne idik, bugün ise ne olduk?
Kendimiz ettik, evet yine kendimiz bulduk.
Hayalimizde hiç olmayanlar gerçeğe döndü,
Ki, uğruna can verdiğimiz nurumuz söndü.
Makam, mevki ve servet kör etti gözümüzü,
İkbal için sattık sevdamızı, özümüzü.
Sürüverdiler ağzımıza bir parçacık bal,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta