Vay be Şiiri - Evren Özcan

Vay be!
Neydik,ne olduk seninle.
Hiç içmediğim cigaramdan bir nefes,
Geçici değilmiş hiçbir şey,değilmiş heves.

Dünyanın,ayın,güneşin,yıldızın,
Uzayın,kainatın en güzel aşkı...
Demek yaşamaktan az gelir bu aşkı,
Dilimde yeryüzünün en neşeli şarkısı,
Aşığım diye haykırıyorum yıldızlara,
Hiçbir aşıktan kalmadı halimin farkı.

Vay be!
Ne de çabuk eskittik günleri,bir nefeste.
Önce canımdın,sonra aşkım oldun,şimdi ise karım.
Her sabah kahvaltıda seni sürüyorum kızarmış ekmeğime balım.

Hayatımda hiçbir mey beni sarhoş etmedi,
Oysa şu halim hiç böyle sarhoşluk görmedi.
Sana öyle sarhoş oldum ki,
Dünyanın dönüşü sanki hızlandı.
Günler çabucak eskiyor,demek ki güzellik hayatımı sardı.

Vay be!
Utanma arlanma kalmadı bende,
Şimdi açıyorum camı,
-Yetişin komşular,yangın var!
Söndürebilene aşk olsun.

Her şarkıyı buzuki ile çalıp sirtaki yapıyorum,
Her bir yudumda efelenip,
Zeybek zeybek dalıyorum gözlerinin hayaline.
-Beyaz peynir yok mu?
Bembeyaz bir sayfa açtım hayatımda.
Karalayabilene aşk olsun.

Vay be!
Ne günler yaşıyoruz seninle.
Allah'ım sen bozma bu saadeti,
Hiçbir zaman aratma bize bu saatleri,
Amin diye açılır ellerim,dileğim bencileyin değil,
Kavuştur Rab'bim tüm kalpleri.

Aşık olan şair olur derler de,
Kafiye mi kalır şiirlerde.
Şimdiden hayallerim halaya girmiş,
Elimde mendilim,gözümde gözlerin,
Vur davulcu,çal zurnacı,
Tıklasın darbuka,susmasın gırnata.
-Aşığım!