VAY BANA DÜŞTÜ
Karanlık gecenin sessizliğinde
Gönlümden kopan ay sana düştü.
Gülüp oynuyordun acı günümde
Ağlamak, üzülmek vay bana düştü.
Baharımı yazdan kışa çevirdin
Kalbimdeki tahtı tacı devirdin
Zannederdim sen de kıymet bilirdin
Yanan yüreğim de oy bana düştü.
Sevindin bendeki aha figana
Doymadın yıllarca ağladığıma
Düşürdün acıyı gönül bağıma
Tasayla, keder hay bana düştü.
Kayıt Tarihi : 12.1.2022 23:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turan Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/12/vay-bana-dustu-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!