Vay Anam vay... Şiiri - Ebubekir Kavlak

Günün kutlu olsun, Annem....

Telefon acı acı çaldı sabahın dokuzunda arayan hanımdı...
Annen rahatsızlandı acele izin al gel dedi boğunuk bir sesle...
telaşlandım korktum ateş düştü içime,
nasıl geldiğimi hatırlamıyorum eve...üçer beşer çıtım medivenleri...
Göz göze geldik
nefes alışını bilirdim,
ama bu sefer normal değildi soluk alışı sıklaşmıştı!..
Ambulas çağırdık hemen...
Acım telaşım korkum dahada artı siren sesini duyunca
Anne telaş etme iyileşeksin dedim umutsuzca
Hastaneye vardığımızda tüm Doktorlar başına üşüştü Acilde...
ellerinde bilmediğim cihazlar vardı sonra öğrendim Kalp kırizi geçirdiğini...
Burda pek bir şey yapamayız Acil Ankaraya gitmesi lazım dediler...
Tekrar Ambulansa bindirdiler bizi...
Benimde yanına oturmamı söylediler yatarak değil yarı oturarak gitmesi gerekirmiş...
Baş ucuna oturdum bir kolumu bir yerlere dayayıp başını göğsüme yasladım...
Yol uzudu farkındaydı bunun, hafifce kafasını kaldırıp gözümün içine baktı ve....

"Belin kırıldı belin, dedi"

O Anaydı...

İçim yandı, İçim acıdı, İçime düşen Ateşin acısı daha bir çoğaldı....
Göz yaşlarımı sakladım görmesin diye,

Hıçkırıklarım zaten duyulmuyordu...
Siren sesinden...

Mekanın Cennet olsun Ana...
ben seni çok özledim...

ebk....