Vay Alim Şiiri - Abbas Paksoy

VAY ALİ’M
Güzeller geçiyor, gözünden.
Vaktin geçmiş, allı yüzünden.
Umut bitmiş, belli, sözünden.
Ne hallere düştün, vay Ali’m vay.

Dağlardan, dağlara koşardın.
On çalıyı, birden aşardın.
Bu gücüne, sende şaşardın.
Ne hallere düştün, vay Ali’m vay.

Çok hayal kurdun, boşa çıktı.
Zalimlerde, dünya’nı yıktı.
Hayat dolu, kalbini yaktı.
Ne hallere düştün, vay Ali’m vay.

Gecelerine, azap doldu.
Baş yastığın, sevgilin oldu.
Ömür bitti, çiçeğin soldu.
Ne hallere düştün, vay Ali’m vay.

Paksoy’um, biliyor derdini.
İnsanların, sever merdini.
Yaratanım verir, verdimi.
Ne hallere düştün, vay Ali’m vay.